Юдахин Кыргызско⇒Русский словарь
жанжар
южн.
то же, что жаңжал.
жанжемил
ир-. южн.
(ср. жем-жебил)
имбирь (употребляется в народной медицине);
жанжемил, мурч жанга тынч
жаннат
ар.
1. рай;
2. (в эпосе) название дорогого меха;
жаннаттан ичик кылайын, жакасын кундуз кыяйын ф
жанрдык
лит.
жанровый;
айбакдар жөнүндөгү жомок менен тамсилдин ортосунда жанрдык байланыш жанровая связь межд
жансар
ир.:
чала жансар полуживой, еле живой;
чала жансар кылыл таштады он избил до полусмерти.
жанселек
жанселек, жансерек
1. обморок, обморочное состояние;
2. чуть живой;
жаксерек түшкөн козу ягнёнок
жансыз
жансыз I
неодушевлённый.
жансыз II
ар.
соглядатай, шпион, доносчик;
ар күнү жансыз ж
жансын
упобод. от жан II
изображать из себя животное, мнить себя животным;
ташбака өзүн элмин дейт, үңкүр өзү
жансыра
быть полуживым, близким к смерти; изнемогать;
колум жансырап калыптыр у меня рука онемела, отнялась.
жантай
1. покоситься, покривиться;
2. опираться локтем, лёжа на боку;
жантайып жерге жатпайын фольк. чтоб не
жантаймалык
покатость;
жантаймалыгы жок тепкич ступеньки крутые (без покатости).
жантак
жантак I
янтак, верблюжья колючка;
төөгө жантак керек болсо, моннун созот погов. захочет верблюд янтак
жанталаш
то же, что жан талаш-
(см. жан II).
жантаң
~: жантаң-жантаң бас- то же, что жантаңда- 1;
жантаң-жантаң басып алып, эми булардын жанына да кобурап келди
жантаңда
1. двигаться, скривившись набок; двигаться, согнувшись на одну сторону (напр. о хромом на одну ногу); ступать нетв
жантаңдат
понуд. от жантаңда-;
өтүгүн жантаңдата басат он ходит в стоптанных набок сапогах.
жантый
покоситься, покривиться;
анкыты жантыйган жаман кепич дрянные кожаные галоши с покривившимися задниками.
жантык
кособокий, покосившийся; наклонный;
жантык курт зоол. бокоплав;
жантык сызык см. сызык I.
жантыңда
ковылять (в стоптанной набок обуви).
жанут
то же, что енот;
жанут ичик жамынып фольк. укрывшись енотовой шубой.
жанч
1. дробить, толочь;
2. перен. колотить, колошматить;
тегирменге кирген иттей жанчты (или кылды) драли
жанчкыла
многокр. от жанч-;
жанчкылап өлтүр избить до смерти, забить насмерть.
жанчта
то же, что жанч-;
кара жерге жанчта убить, распластав на земле;
жайсаңынын баарысын кара жерге жанчтаг
жанчтыр
понуд. от жанч-;
чыпалагын ташка жанчтырып алган он разбил себе мизинец о камень.
жанчы
южн.
спутник; сопутствующий;
жанчы жолдош или күйөө жанчы то же, что күйөө жолдош (см. жолдош I 2).
жанчык
жанчык I
карман;
жанчыгымда бар эле сары алтындан бир калта фольк. у меня в кармане был мешочек с жёлт
жанчыл
страд. от жанч-
1. быть истолчённым;
2. перен. быть избитым.
жанчымал
кушанье из жареного пшена, молока и масла.
жанчыра
разбиться, раздробиться;
баатырсыган аргындынбашы сынды жанчырап фольк. голова аргын'а, который храбрился, р
жанчыш
жанчыш I
и. д. от жакч-.
жанчыш- II
взаимн. от жанч-;
канча күнү, нече түн калмак менен жа
жаны
1. касаться, подходить сбоку, проходить возле;
2. точить (нож, бритву и т.п.), проводя по очереди то одной,
жаныбар
жаныбар I
ир.
1. животное;
2. ласк. обращение к животным, людям и предметам;
бешиктеги бир
жаныктат
намекнуть, дать понять;
жандырмактуу кеп айтам, жаныктатып дагы айтам фольк. говорю я обиняками, ещё говорю
жаныма
1. трущийся;
2. женск. точильный брусок.
жанытма
1. попутное замечание, намёк, что-либо сказанное обиняками, иносказание;
кебимде жанытма жок в моих словах о
жанычта
то же, что жанчта-;
эчесин жерге жанычтады фольк. многих из них он в землю втоптал (букв. втолок, т.е. убил)
жанычтыр
понуд. от жанч-;
соку жанычтыр- заставить толочь в ступе.
жаныш
взаимн. от жан- IV 1.
жап
жап I
усиление к словам, начинающимся на жа;
жапжаман очень плохой;
жапжакшы очень хороший;
&nbs
жапа
жапа I
усиление к жалгыз;
жапа жалгыз или жападан жалгыз один-одинёшенек.
жапа II:
жапа ты
жапаа
ар.
1. притеснение, мучение; обида;
жапаа көр- испытывать мучения; мучиться;
жапаа кыл- или жапа
жапай
(о человеке) быть низкорослым и худощавым (ср. мыртый-);
жапайган низкого роста и худощавый.
жапайы
1. простой, безыскусственный;
2. дикий, одичалый;
жапайы айбандар дикие. животные;
жапайы мончок
жапайылык
1. простота, безыскусственность;
2. одичалость.
жапакеч
(жапакеш)
ар.-ир.
1. отзывчивый;
бара-бара жеткен жапакеч, жеткен кичи пейил боло баштайт постеп
жапалак
сова;
жапалакты таш менен урса да, жапалак өлөт; жапалак менен ташты урса да, жапалак өлөт погов. (вcё равно
жапалакта
падать хлопьями;
жапалактап кар жаап турат снег падает хлопьями.
жапалдаш
приземистый;
жапалдаш бойлуу, кең далы фольк. приземистый и широкоплечий.
жапан
1. дикий, не ручной, не домашний;
жапан болуп кал- одичать;
2. некультивированный;
жапан беде ди