Юдахин Кыргызско⇒Русский словарь
уруктук
семенной;
уруктук кызылча семенная свёкла.
урукчулдук
урукчулдук, урукчулук
1. родовые отношения;
урукчулдук, эски үрп-адаттары менен күрөшүү борьба с родов
урул
страд. от ур- IV;
кызыл кулактарга катуу сокку урулду по спекулянтам нанесён сильный удар;
каалгаларды
урулуу
1. масса; многочисленный; многоплемённый;
урулуу журт массы народные;
урулуу журттан айрылып, уктап жа
урум
урум I
удар;
балкасынын урумунан табылган ар бир тыйын каждая копейка, заработанная ударами молота. ур
уруму
происходящий из страны Урум (см. урум III 1);
уруму мылтык (в эпосе) название богатырского ружья.
урун
1. наткнуться, натолкнуться; стукнуться, удариться; чувствовать себя разбитым (напр. от верховой езды или от езды
урунду
~: урунду кыл- измучить, сильно утомить (напр. тряская телега, конь с плохим ходом);
аны ат урунду кылды его
урунт
урунт I:
урунт жер место, о которое все стукаются или всё стукается, задевает, место, которое выдаётся, выпи
урунттуу
1. узловой;
урунттуу станция узловая станция;
урунттуу маселе основной вопрос;
күрөштүн урунттуу
урунтуктуу
существенный;
урунтуктуу фактылар существенные факты;
колго урунтуктуу, көзгө көрүнөрлүк эмгек труд ощ
урунул
страд. от урун-
быть в пользовании, в употреблении;
урунулбаган буюм вещь, не бывшая или не находящаяс
урунуу
и. д. от урун-;
мылтыкты байкап урунуу керек с ружьём нужно обращаться осторожно;
уул урунуу иметь сын
урунуш
урунуш I
1. и. д. от урун-;
2. столкновение, соединение;
эки тоонун урунушу фольк. место соедине
урунуштур
понуд. от урунуш- II
1. сталкивать одно с другим, стукать одно о другое;
2. перен. заниматься комбинац
урунчук
выступ, уступ; выступающий конец;
учтуу таштын урунчугу конец острого камня.
урунчуктуу
с торчащими выступами;
кээ бир таштар, алптардын чоюн баштарындай жупжумур, урунчуктуу некоторые камни кругл
уруу
уруу I
1. род, племя;
кайсы жерлик, кыргыздын кайсы уруусунан? из каких (он) мест, какого киргизского
уруучулдук
(уруучулук)
вся совокупность отношений, связанных с родовым строем;
уруучулук күрөшү родовая борьба;
&
уруш
уруш I
и. д. от ур- IV
1. драка, ссора;
катын уруш женская драка (когда царапаются, таскают за в
урушкак
то же, что урушчаак;
жалгыз аттуу жарышкак, жаман катын урушкак погов. однолошадник любит скачки, дурная жен
урушкулук
намерение драться или воевать;
аки мамлекет урушкулук кылбасын не приведи бог, чтобы два государства воевали
уруштур
понуд. от уруш- II
1. ударять одно о другое;
2. сводить для драки.
урушумуш
~: урушумуш болуп сделав вид, что хочет побранить или драться.
урушчаак
1. драчливый, бранчливый; задира забияка;
курсагы ачкан - урушчаак погов. голодный драчлив;
2. драчлив
уруят
ар. уст.
1. свобода;
2. разг. Советская власть.
урчук
отрог горы, спускающийся узкой полосой; острый выступ горы;
жарганаттай жабышып, бир таштын урчугун кармап т