Юдахин Русско⇒Кыргызский словарь


­ А Б В Г Д Е Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я

НА НЕ НИ НО НР НУ НЫ НЭ НЮ НЯ



наброситься  сов.  1. на кого-что (напасть) асыла түшүү, асылуу, чап жабышуу;  2. на кого-что (с бранью и т.п.) тумшу
набросок  м.  набросок (алгачкы жасалган проект; иштелип бүтпөгөн чыгарма).
набрызгать  сов. что, чего  чачып салуу, чачыратып салуу;  набрызгать на пол воды полго суу чачыратып салуу.
набрюшник  м.  курсак таңгыч, карын байлагыч, курсак калкалагыч.
набрюшный  ~, ­ая, -ое  карындын үстүндөгү;  набрюшный жировой слой карын май.
набрякнуть  сов.  суу сиңип көбүү.
набухание  ср.  көбүү, бөртүү, барсаюу;  набухание почек бүрлөрдүн көбүшү.
набухать  несов.  см. набухнуть.
набухнуть  сов.  1. (напр. о почках) көбүү, бөртүү, барсаюу (мис. чылаган буудай);  2. (от влаги, сырости) көбүү.
набуянить  сов. разг.  жаңжал чыгаруу, жаңжал салуу.
навага  ж.  навага (түндүк деңизде жашоочу балыктын бир түрү).
наваждение  ср. уст.  кызыктырып алдоо, азгыруу (динге ишенүүчүлөрдү);  дьявольское наваждение шайтан азгыруу.
наваксить  сов. что, разг.  вакса менен майлоо, өтүк май менен майлоо.
наваливать  несов.  см. навалить.
наваливаться  несов.  1. см. навалиться;  2. страд. к наваливать (см. навалить 1, 3).
навалить  сов.  1. что үстү-үстүнө коюу, үйүп таштоо;  2. безл. кого-чего, разг. (скопиться) калыңтүшүү, көп түшүү
навалиться  сов. на кого-что  1. (налечь) устүнө баса жатуу, салмагы менен басуу;  2. перен. (наброситься, напасть)
навалка  ж.  байлабай салуу, байлабай жүктөө, үйүп таштоо, төгүп таштоо (мис. таш көмүрдү);  в навалку идишсиз эл
навалом  нареч.  идишсиз төгүп, идишсиз үйүп;  грузить картофель в вагоны навалом картөшкөнү вагонго идишсиз салу
навалоотбойщик  м. горн.  навалоотбойщик (таш көмүрдү уратып түшүрүүчү жана конвейерге жүктөп туруучу жумушчу).
навалочный  ~, ­ая, -ое  горн.  жүктөгүч, жүк салгыч;  навалочная машина в шахтах шахтадагы көмүр жүктөгүч маши
навалять  сов. что, чего, разг.  1. (валянием) басуу (мис. кийиз);  2. разг. (сделать что-л. небрежно) чүргөй салу
навар  м.  калкыган май (бышкан суюк тамактын үстүнө калкып чыккан май).
наваривание  ср. тех.  ширетүү (мис. темирди).
наваривать  несов.  см. наварить II.
наваристый  ~, ­ая, -ое  майлуу, ширелүү (мис. сорпо).
наварить  наварить I  сов. что, чего  (сварить) бышыруу;  наварить супу сорпо бышыруу.  наварить II &nbs
наварка  ж.  см. наваривание.
наварной  ~, ­ая, -ое  тех.  ширетилген (темир).
наварный  ~, ­ая, -ое  см. наваристый.
наващивать  несов.  см. навощить.
навёрстывать  несов.  см. наверстать.
навёртывать  несов.  1. см. навернуть;  2. см. навертеть 1.
навёртываться  несов.  1. см. навернуться;  2. страд. к навёртывать.
навевать  несов.  см. навеять I.
наведаться  сов. разг.  барып кабар алуу, ал-жайын билип келүү.
наведение  ср.:  наведение лоска жалтырак түшүрүү, жалтырак салуу, жалтыратуу;  наведение справок сураштырып билүү;
наведываться  несов.  см. наведаться.
навезти  сов. чего  көп алып келүү, көп ташып келүү (мис. товарды).
навеивать  несов.  см. навеять I.
навек  нареч.  см. навеки.
навеки  нареч.  түбөлүккө.
навербовать  сов. кого-что  вербовка кылуу, ыктыярдууларды тартуу (алуу).
наверно  1. вводн. сл. балким, мүмкүн;  наверно, так и будет балким, ушундай болушу мүмкүн;  2. нареч. шексиз, ан
наверное  вводн. сл.  см. наверно 1.
навернуть  сов. что  1. (намотать) ороо;  2. (навинтить) бурап бекитүү.
навернуться  сов.  келүү, пайда болуу;  слёзы навернулись у неё на глаза анын көзунө жаш келе түштү, анын көзүнө жаш
наверняка  нареч. разг.  1. (обязательно) шексиз, сөзсүз;  он придёт наверняка ал шексиз келет;  2. (безошибоч
наверстать  сов. что, разг.  эсесин толтуруу, кээсин чыгаруу;  наверстать потерянное время бошко кеткен убакыттын эс
навертеть  сов. разг.  1. что (намотать) ороо;  2. что, чего (просверлить) бурап тешүү;  навертеть отверстий б
наверх  нареч.  1. үстүнө, үстүгө, жогору;  положить чемодан наверх чемоданды үстү жакка коюу;  подняться н
наверху  нареч.  жогору жакта, жогоруда, үстүндө, үстүдө;  наверху теплее, чем внизу төмөн жакка караганда жогору
навес  м.  1. (крыша) бастырма, сере (дубалы жок, түркүктөргө жабылып жасалган чатырча);  2. (нависшая часть че
навеселе  нареч. разг.  ала чакмак болуп, алагүү.
навесить  сов.  1. что, разг. (подвесить) илип орнотуу;  навесить дверь эшик орнотуу;  2. чего, разг. илүү, а
навеска  ж. тех.  1. (действие) илип бекитүү, асып бекитүү (мис. каалганы);  2. (петля) илгич, илмек темир (мис.
навесной  ~, ­ая, -ое  асма, асылма (мис. каалга).
навесный  ~, ­ая, -ое:  навесный огонь воен. артылта аткан ок.
навести  сов.  1. кого-что (направить, привести) жолуктуруу, алып баруу, салып жиберүү;  навести на след изге сал
навестить  сов. кого  алын билүүгө баруу, учурашуу, жолугуп кайтуу; көңул суроо (больного).
 




­ А Б В Г Д Е Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я

НА НЕ НИ НО НР НУ НЫ НЭ НЮ НЯ