Юдахин Русско⇒Кыргызский словарь
наскрести
сов. что, чего
1. кырып чогултуу, кыргылап чогултуу (мис. табакты кырып);
2. перен. разг. (собрать) жы
наскучить
сов. кому
зериктирүү, зеригүү;
ты мне наскучил сен мени зериктирдиң;
мне наскучило сидеть дома ү
насладиться
сов. чем
ыракаттануу, жыргоо, мемирөө, көшүү;
насладиться музыкой музыкага көшүү.
наслаждение
ср.
ыракат, жыргал;
слушать с наслаждением жыргап угуу.
наслаиваться
несов.
1. см. наслоиться;
2. страд. к наслаивать.
насластить
сов. что, разг.
өтө таттуу (ширин) кылып жиберүү, ашыра таттуу кылуу.
наслать
сов. кого-что, чего, разг.
туш-туштан же үстү-үстүнө жиберүү;
наслать подарков үстү-үстүнө белек (сыйл
наследие
ср.
мурас, энчи;
наследие Пушкина Пушкинден калган мурас, Пушкиндин мурасы.
наследить
сов. разг.
из түшүрүү, из калтыруу;
наследить мелом бор менен из түшүрүү.
наследник
м.
1. мураскор, мурасчы;
он не оставил наследников андан мураскор калган жок;
2. (престола) насл
наследный
~, ая, -ое
мураскор (атасынын ордуна такка отуруучу).
наследование
ср.
1. мураска ээ болуу;
право наследования мураска ээ болуу укугу;
2. биол. тукум кууш, тукумун
наследовать
сов. и несов.
1. что, кому мураска ээ болуу;
наследовать имущество мүлккө ээ болуу;
сын наследуе
наследственность
ж.
тукум куучулук, тукум куумалык, тукум кубалоо, тукумга тартуучулук.
наследственный
~, ая, -ое
1. наследство-го т.;
наследственное право мурас укугу;
2. (связанный с наследственно
наследство
ср.
1. (имущество) мурас, мурас мүлк;
получить наследство мурас алуу;
2. перен. мурас (байыртан
наследуемость
ж.
укумдан тукумга өтүүчүлүк, тукум куугандык;
наследуемость приобретаемых качеств биол. алган касиетт
наслоение
ср.
1. (действие) кабатталуу, катмардануу, кат-кат болуу;
2. геол. кабат, катмар;
песчаное насло
наслоить
сов. что, чего
1. (наложить слоями) кабаттоо, кабат-кабат кылуу, катмарлоо, катмар-катмар кылуу;
2. (р
наслоиться
сов.
кабатталуу, кабат-кабат болуу, катмар-катмар болуп жатуу.
наслушаться
сов. кого-чег
1. (много услышать) уга берүү, көп угуу;
наслушаться разных новостей түрдүү жаңылыктарды
наслышаться
сов. о ком-чём, разг.
көптү угуу, капкайдаганы угуу, укпаганы жок болуу.
наслышка
ж.:
по наслышке угуп алып, кишиден угуп, угушу боюнча.
насмарку
нареч. разг.:
идти (пойти) насмарку разг. текке кетүү, куруу талаага кетүү;
всё пошло насмарку баары т
насмерть
нареч.
өлөрчө, өлгүдөй;
ранить насмерть өлгүдөй жарадар кылуу;
испугаться насмерть өлгүчө коркуу
насмешить
сов. кого-что
1. (заставить смеяться) күлдүрүү, күлө турган иш кылуу;
2. (вызвать насмешки у кого-л.)
насмешка
ж.
шылдың, мыскыл, келеке;
сказать что-л. в насмешку бир нерсени шылдың кылып айтуу.
насмешливый
~, ая, -ое
1. (заключающий в себе насмешку) шылдыңдуу, мыскылдуу;
насмешливая улыбка шылдың, кылып жы
насмешник
м.
тамашакөй, шылдыңчыл, шылдыңкорок, мыскылчыл, тамашакор.
насмеяться
сов.
1. (вдоволь) кумардан чыга күлүү;
2. над кем-чем шылдың кылуу, келеке кылуу (осмеять);
насм
насмолить
сов. что
чайырдоо, чайыр менен шыбоо (мис. жипти).
насмотреться
сов.
1. кого-чего (на многое) көп көрүү, көп карап моокуму кануу;
2. на кого-что (насладиться созерцан
насовать
сов. что, чего, разг.
солоо (мис. чөнтөккө).
насовсем
нареч. разг.
биротоло, такыр, таптакыр.
насолить
сов.
1. что, разг. (положить много соли) өтө туздуу кылып жиберүү;
2. что, чего (засолить) туздоо;
&nb
насорить
сов.
булгоо, ыпыр-сыпырга толтуруу.
насос
насос I
м. тех.
насос (суюк же газ нерселерди соруучу же куюучу механизм);
воздушный насос аба н
насосаться
сов. разг.
моокуму канганча соруу, аябай эмүү;
ребёнок насосался молока бала сүттү аябай эмди.
насосный
~, ая, -ое
насостуу, насосу бар;
насосная машина насостуу машина.
насохнуть
сов. разг.
жабышып катуу, жабышып кургоо;
на колёсах насохла грязь дөңгөлөктөргө балчык катып калган.
наспех
нареч.
шашып, ары-бери, эптеп-септеп;
делать что-л. наспех бир нерсени шашып, эптеп-септеп иштөө.
наст
м.
кар бетиндеги муз, кар үстүнө каткан жука муз;
ехать на санях по насту кар бетине каткан музда чана
наставительный
~, ая, -ое
насыяттуу, насыят турүндө болгон, насыят иретинде айтылган, акыл айткан;
наставительный то
наставить
наставить I
сов.
1. что, кого-чего, разг. (поставить) тизип коюу, толтуруп коюу;
наставить стуль
наставка
ж.
(наставленная часть) уланды, куранды (уланган нерсе).
наставление
ср.
1. (поучение) насыят, акыл, үгүт;
читать наставления акыл (насыят, үгүт) айтуу;
2. (руководс