Юдахин Русско⇒Кыргызский словарь


­ А Б В Г Д Е Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я

О ОА ОБ ОВ ОГ ОД ОЖ ОЗ ОЙ ОК ОЛ ОМ ОН ОО ОП ОР ОС ОТ ОФ ОХ ОЦ ОЧ ОШ ОЩ ОЯ



о  о I  (об, обо)  предлог  1. с вин. п. (при обозначении соприкосновения, столкновения) -га;  оп
оазис  м.  1. оазис (какыраган чөл арасындагы суулуу, өсүмдүктүү жер; көк жайык);  2. перен. оазис (башкаларга
об  предлог  см. о I.  об-  (обо-)  приставка:  1) үндүүлөрдүн алдыяда келет, кээде үнсүздөрд
оба  числ.  м. и ср.  экөө тең; эки... тең, эки...менен;  держать что-л. обеими руками бир нерсени эки к
обагрить  сов. кого-что  кызартуу, жошолонтуу, кыпкызыл кылуу;  обагрить кровью канга боёо.
обагриться  сов.  кызаруу, кыпкызыл болуу, канга боёлуу, жошолонуу;  обагриться кровью канга боёлуу.
обагрять  несов.  см. обагрить.
обагряться  несов.  1. см. обагриться;  2. страд. к обагрять.
обалдевать  несов.  см. обалдеть.
обалделый  ~, ая, -ое  разг.  башы иштебей, маң болгон.
обалдение  ср. прост.  баш иштебей маң болуу.
обалдеть  сов. прост.  башы иштебей маң болуу.
обанкротиться  сов.  1. банкрот болуу (соода ишинде зыянга учурап сынуу);  2. перен. ойлогон ою ордунан чыкпай калуу, т
обаяние  ср.  жагым, жагыш, сүйкүм, ажар;  обаяние молодости жаштактын ажары;  находиться под обаянием кого-
обаятельность  ж.  жагымдуулук, жагыштуулук, жылдыздуулук, сүйкүмдүүлүк, ажардуулук.
обаятельный  ~, ­ая, -ое  жагымдуу, жагыштуу, жылдыздуу, сүйкүмдүү, ажардуу;  обаятельный человек жылдыздуу киши, сүй
обвал  м.  уроо, кулоо, көчкү;  стена грозит обвалом дубал кулаганы турат;  снежный обвал көчкү.
обваливать  обваливать I  несов.  см. обвалить.  обваливать II  несов.  см. обвалять.  обваливат
обваливаться  обваливаться I  несов.  1. см. обвалиться;  2. страд. к обваливать I.  обваливаться II  н
обвалиться  сов.  1. (разрушиться от обвала) уроо, урап түшүү, түшүү;  2. (осыпаться) омкорулуп түшүү, конторулуп тү
обвалять  сов. кого-что в чём тоголотуп алуу, бөлөө;  обвалять котлеты в муке котлеттерди унга тоголотуп алуу.
обваривать  несов. см. обварить.
обвариваться  несов.  1. см. обвариться;  2. страд. к обваривать.
обварить  сов. кого-что  1. (обдать кипятком) кайнак сууга салып алуу, кайнак сууга малып алуу;  2. (ошпарить) күй
обвариться  сов.  күйгүзүп алуу, күйүп калуу (мис. кайнак сууга же кайнак сүткө).
обвёртывать  обвёртывать I  несов.  см. обвернуть.  обвёртывать II  несов.  см. обвертеть.
обвевать  несов.  см. овеять 1.
обвеивать  несов.  сапыруу (мис. эгинди).
обвенчать  сов. кого с кем, церк.  никелөө, нике кыюу (чиркөөдө).
обвенчаться  сов. церк.  никеленишүү, нике кыйылуу (чиркөөдө).
обвернуть  сов. что  каптоо.
обвертеть  сов. кого-что, разг.  ороо, чулгоо.
обвес  м.  таразадан алдоо, кем тартуу.
обвесить  сов. кого, разг.  таразадан алдоо, кем тартуу.
обвести  сов.  1. кого (вокруг чего-л.) айландыра ээрчитүү, тегерете ээрчитип чыгуу;  обвести вокруг дома үйдү те
обветреть  сов.  шамалдан туурулуп (түлөп) кетүү;  его лицо обветрело анын бети туурулуп кетти.
обветрить  сов. что  шамалга туурултуп түлөтүү, шамалдан кесилүү, шамалдан туурулуу;  мне обветрило губы менин эрди
обветриться  сов.  шамалга тийип карайып (туурулуп, жарылып, түлөп) кетүү;  моё лицо обветрилось менин бетим карарып
обветшалость  ж.  эскиргендик, тозгондүк, чалдыбары чыккандык.
обветшалый  ~, ­ая, -ое  эскирген, тозгон, чалдыбары чыккан, тамтыгы жок, тамтыгы чыккан;  обветшалый забор эскирген
обветшать  сов.  эскирүү, тозуу, чалдыбары чыгуу, тамтыгы чыгуу.
обвешать  сов. кого-что, разг.  бардык жерге илүү (асуу); тегерете иле (аса) берүү;  обвешать стены картинами стен
обвешаться  сов.  үстүнө самсаалатып илип алуу (мис. түрдүү түстөгү ленталарды).
обвешивание  ср.  см. обвес.
обвешивать  обвешивать I  несов. см. обвесить.  обвешивать II  несов.  см. обвешать.
обвешиваться  обвешиваться I  несов.  1. см. обвешаться;  2. страд. к обвешивать I.  обвешиваться II  н
обвеять  сов.  см. овеять 1.
обвивать  несов.  см. обвить.
обвиваться  несов.  1. см. обвиться;  2. страд. к обвивать.
обвинение  ср.  1. (действие) айыптоо, күнөөлөө;  2. (обвинительные пункты) айып, күнөө;  предъявить обвинение
обвинитель  м.  айыптоочу;  государственный обвинитель мамлекеттик айыптоочу.
обвинительный  ~, ­ая, -ое  обвинение 1-ге т.;  обвинительное заключение айыптоо корутундусу;  обвинительная речь
обвинить  сов. кого-что в чём  1. (счесть виновным, осудить) айыптоо, күнөөлөө;  обвинить в преступлении кылмыш кы
обвиняемый  м.  айыпталуучу.
обвинять  несов.  см. обвинить.
обвисать  несов.  см. обвиснуть.
обвислый  ~, ­ая, -ое  разг.  салаңдаган, салбыраган.
обвиснуть  сов.  салаңдоо, салаңдап туруу, салбыроо, салбырап туруу.
обвить  сов. кого-что чем  1. ороо, ороп алуу, ороп түрүү, чырмоо;  обвить косы вокруг головы чачты башка ороп т
обвиться  сов.  оролуу, чырмалуу.
 




­ А Б В Г Д Е Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я

О ОА ОБ ОВ ОГ ОД ОЖ ОЗ ОЙ ОК ОЛ ОМ ОН ОО ОП ОР ОС ОТ ОФ ОХ ОЦ ОЧ ОШ ОЩ ОЯ