Юдахин Русско⇒Кыргызский словарь


­ А Б В Г Д Е Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я

С СА СБ СВ СГ СД СЕ СЖ СЗ СИ СК СЛ СМ СН СО СП СР СС СТ СУ СФ СХ СЦ СЧ СШ СЪ СЫ СЭ СЮ СЯ



своеволие  ср.  бейбаштык, тил албоочулук, билгенин кылуучулук.
своевольничать  несов.  бейбаштык кылуу, тил албоо.
своевольный  ~, ­ая, -ое  бейбаш, тил албаган.
своевременно  нареч.  өз убактысында;  своевременно помочь кому-л. бирөөгө өз убактысында жардам кылуу.
своевременность  ж.  өз убактында болуучулук.
своевременный  ~, ­ая, -ое  өз убактында;  своевременная уборка хлеба эгинди өз убагында оруп-жыйып алуу.
своекорыстие  ср.  өзүнүн керт башынын пайдасына умтулуу.
своекорыстный  ~, ­ая, -ое  өзүнүн керт башынын пайдасына умтулуучу;  своекорыстный человек өзүнүн керт башынын пайдасы
своенравие  ср.  см. своенравность.
своенравность  ж.  өз дегенин (ойлогонун) кылуучулук, кер аяктык, эркелик.
своенравный  ~, ­ая, -ое  өз дегенин бербеген;  своенравный ребёнок өз дегенин бербеген бала.
своеобразие  ср.  башкалардан бөлөкчөлүк, башкалардан айырмалуулук, өзүнүн мүнөздүү бөтөнчөлүгү бар болгондук.
своеобразность  ж.  см. своеобразие.
своеобразный  ~, ­ая, -ое  башкалардан бөлөкчө, башкалардан айырмалуу, өзүнүн мүнөздүү бөтөнчөлүгү бар.
свозить  несов.  см. свезти.
свои  мест. притяж. мн.  1. өз;  не верить своим глазам өз көзүнө ишенбөө;  2. в знач. сущ. (родственники
свой  мест. притяж.  1. өзүмдүкү, өзүңдүкү, өзүнүкү;  любить свою родину өзүнүн родинасын сүйүү;  сесть н
свойственник  м.  сөөк-тамыр.
свойственница  женск. р. к свойственник.
свойственно  в знач. сказ.  таандык, адаты, өзгөчөлүгү;  это ему свойственно анын мындай адаты бар.
свойственный  ~, ­ая, -ое  таандык (кандайдыр бир адамдын, заттын өзгөчөлүгүн, бөтөнчөлүгүн түзүүчү);  свойственный да
свойство  свойство I  ср.  касиет (мүнөздүү өзгөчөлүк, мүнөздүү бөтөнчөлүк, сапат).  свойство II  ср. &n
сволакивать  несов.  см. сволочь.
сволочь  сволочь I  ж. бран.  сволочь, митаам, иттин баласы.  сволочь II  сов. кого-что, прост.  1
свора  ж.  1. собир. (стая собак) бир топ ит;  2. (ремень для собак) итти мойнунан байлап жүрө турган кайыш; &n
сворачивать  несов.  1. см. свернуть;  2. см. своротить.
сворачиваться  несов.  1. см. свернуться;  2. страд. к сворачивать.
своровать  сов. что, разг.  уурдап алуу.
своротить  сов.  1. кого-что, разг. (сдвинуть) ордунан түртүп же тартып жылдыруу, козголтуу (мис. ташты);  2. кого-
своя  мест. женск. р. к свой.
свояк  м.  бажа.
своячница  ж.  балдыз, кайын эже.
свыкаться  несов.  см. свыкнуться.
свыкнуться  сов. с кем-чем  көкүгүшүү, көнүү, көнүгүү;  свыкнуться с новой обстановкой жаңы шартка көнүгүү.
свысока  нареч.  текеберленип, бой көтөрүп, улуксунуп, чоңсунуп;  смотреть на кого-л. свысока бирөөгө бой кетөрүп
свыше  1. нареч. уст. (от высших властей) жогору жактан, жогортодон (жогорку органдардан);  распоряжение, полученное
связанность  ж.  кысылгандык, эркиндиктин жоктугу;  в его движениях чувствовалась связанность анын кыймылынан эркинди
связанный  ~, ­ая, -ое  1. прич. от связать;  со связанными руками байланган кол менен;  2. прил. (стеснённый)
связать  сов.  1. кого-что байлоо, байлаштыруу, таңуу, байлап (таңып) бекитүү, бириктирип байлоо, бириктирип таңуу; &n
связаться  сов. с кем-чем  1. (установить связь) байланышуу, байланыш жасоо, катташуу;  связаться с кем-л. по телеф
связист  м.  байланышчы (байланыш кызматкери).
связистка  женск. р. к связист;  связистка.
связка  ж.  1. таңгак, тизмек (бир түрдүү нерселердин бирге тизилип байланган жыйынтыгы);  связка книг бир таңга
связник  м. бот.  байламта.
связно  нареч.  байланыштырып, жатык, келиштирип;  связно говорить байланыштырып, жатык сүйлөө.
связной  м. воен.  связной (командование менен аскердик бөлүктөрдү байланыштырып туруу үчүн жиберилүүчү чабарман).
связность  ж.  байланыштуулук;  связность рассказа аңгеменин байланыштуулугу.
связный  ~, ­ая, -ое  байланыштуу (логикалык ырааттуу жана грамматикалык жактан туура);  связный рассказ байланыш
связочный  ~, ­ая, -ое  связка 2-ге т.
связующий  ~, ­ая, -ее  1. прич. от связывать;  2. прил. байланыштыруучу;  связующее звено байланыштыруучу зве
связывать  несов.  см. связать.
связываться  несов.  1. см. связаться;  2. страд. к связывать.
связь  ж.  1. в разн. знач. байланыш;  причинная связь филос. себептүү байланыш;  связь явлений кубулуштар
святилище  ср.  1. церк. уст. чиркөө;  2. перен. очок (кандайдыр билимдин топтолгон жери болуп эсептелген илимий ме
святки  только мн. церк.  святка (христиандарда - жетинчи январдан баштап эки жума боло турган майрамы).
свято  нареч.  ардактап, ардак менен, сүйүү менен, сүйүп;  свято хранить память о ком-л. бирөөнү ардактап эсте
святой  ~, ­ая, -ое  1. рел. олуя, касиеттүү;  2. перен. ыйык, барып турган;  святая обязанность ыйык милде
святость  ж.  1. рел. олуялык;  2. перен. кадырдуулук, ардактуулук.
святотатственный  ~, ­ая, -ое  святотатство-го т.;  святотатственный поступок касиеттүү нерсени кордогон жорук.
святотатство  ср.  касиеттүү нерсени кордоо.
 




­ А Б В Г Д Е Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я

С СА СБ СВ СГ СД СЕ СЖ СЗ СИ СК СЛ СМ СН СО СП СР СС СТ СУ СФ СХ СЦ СЧ СШ СЪ СЫ СЭ СЮ СЯ