Юдахин Русско⇒Кыргызский словарь
своеволие
ср.
бейбаштык, тил албоочулук, билгенин кылуучулук.
своевременно
нареч.
өз убактысында;
своевременно помочь кому-л. бирөөгө өз убактысында жардам кылуу.
своевременный
~, ая, -ое
өз убактында;
своевременная уборка хлеба эгинди өз убагында оруп-жыйып алуу.
своекорыстный
~, ая, -ое
өзүнүн керт башынын пайдасына умтулуучу;
своекорыстный человек өзүнүн керт башынын пайдасы
своенравность
ж.
өз дегенин (ойлогонун) кылуучулук, кер аяктык, эркелик.
своенравный
~, ая, -ое
өз дегенин бербеген;
своенравный ребёнок өз дегенин бербеген бала.
своеобразие
ср.
башкалардан бөлөкчөлүк, башкалардан айырмалуулук, өзүнүн мүнөздүү бөтөнчөлүгү бар болгондук.
своеобразный
~, ая, -ое
башкалардан бөлөкчө, башкалардан айырмалуу, өзүнүн мүнөздүү бөтөнчөлүгү бар.
свои
мест. притяж. мн.
1. өз;
не верить своим глазам өз көзүнө ишенбөө;
2. в знач. сущ. (родственники
свой
мест. притяж.
1. өзүмдүкү, өзүңдүкү, өзүнүкү;
любить свою родину өзүнүн родинасын сүйүү;
сесть н
свойственно
в знач. сказ.
таандык, адаты, өзгөчөлүгү;
это ему свойственно анын мындай адаты бар.
свойственный
~, ая, -ое
таандык (кандайдыр бир адамдын, заттын өзгөчөлүгүн, бөтөнчөлүгүн түзүүчү);
свойственный да
свойство
свойство I
ср.
касиет (мүнөздүү өзгөчөлүк, мүнөздүү бөтөнчөлүк, сапат).
свойство II
ср.
&n
сволочь
сволочь I
ж. бран.
сволочь, митаам, иттин баласы.
сволочь II
сов. кого-что, прост.
1
свора
ж.
1. собир. (стая собак) бир топ ит;
2. (ремень для собак) итти мойнунан байлап жүрө турган кайыш;
&n
своротить
сов.
1. кого-что, разг. (сдвинуть) ордунан түртүп же тартып жылдыруу, козголтуу (мис. ташты);
2. кого-
своя
мест. женск. р. к свой.
свыкнуться
сов. с кем-чем
көкүгүшүү, көнүү, көнүгүү;
свыкнуться с новой обстановкой жаңы шартка көнүгүү.
свысока
нареч.
текеберленип, бой көтөрүп, улуксунуп, чоңсунуп;
смотреть на кого-л. свысока бирөөгө бой кетөрүп
свыше
1. нареч. уст. (от высших властей) жогору жактан, жогортодон (жогорку органдардан);
распоряжение, полученное
связанность
ж.
кысылгандык, эркиндиктин жоктугу;
в его движениях чувствовалась связанность анын кыймылынан эркинди
связанный
~, ая, -ое
1. прич. от связать;
со связанными руками байланган кол менен;
2. прил. (стеснённый)
связать
сов.
1. кого-что байлоо, байлаштыруу, таңуу, байлап (таңып) бекитүү, бириктирип байлоо, бириктирип таңуу;
&n
связаться
сов. с кем-чем
1. (установить связь) байланышуу, байланыш жасоо, катташуу;
связаться с кем-л. по телеф
связист
м.
байланышчы (байланыш кызматкери).
связка
ж.
1. таңгак, тизмек (бир түрдүү нерселердин бирге тизилип байланган жыйынтыгы);
связка книг бир таңга
связно
нареч.
байланыштырып, жатык, келиштирип;
связно говорить байланыштырып, жатык сүйлөө.
связной
м. воен.
связной (командование менен аскердик бөлүктөрдү байланыштырып туруу үчүн жиберилүүчү чабарман).
связность
ж.
байланыштуулук;
связность рассказа аңгеменин байланыштуулугу.
связный
~, ая, -ое
байланыштуу (логикалык ырааттуу жана грамматикалык жактан туура);
связный рассказ байланыш
связующий
~, ая, -ее
1. прич. от связывать;
2. прил. байланыштыруучу;
связующее звено байланыштыруучу зве
связываться
несов.
1. см. связаться;
2. страд. к связывать.
связь
ж.
1. в разн. знач. байланыш;
причинная связь филос. себептүү байланыш;
связь явлений кубулуштар
святилище
ср.
1. церк. уст. чиркөө;
2. перен. очок (кандайдыр билимдин топтолгон жери болуп эсептелген илимий ме
святки
только мн. церк.
святка (христиандарда - жетинчи январдан баштап эки жума боло турган майрамы).
свято
нареч.
ардактап, ардак менен, сүйүү менен, сүйүп;
свято хранить память о ком-л. бирөөнү ардактап эсте
святой
~, ая, -ое
1. рел. олуя, касиеттүү;
2. перен. ыйык, барып турган;
святая обязанность ыйык милде
святость
ж.
1. рел. олуялык;
2. перен. кадырдуулук, ардактуулук.
святотатственный
~, ая, -ое
святотатство-го т.;
святотатственный поступок касиеттүү нерсени кордогон жорук.